Βρίσκεστε εδώ: Αρχική Σελίδα >> Ιστορία του Φωτός >> Οι δύο φύσεις >> Το H/M φάσμα
Ας κάνουμε μια διακοπή στις σκέψεις του Newton κι ας πούμε δυο λόγια ακόμα για το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα. Το φάσμα είναι μια συνεχής περιοχή ακτινοβολίας, που εκτείνεται απ' τα ραδιοκύματα έως τις ακτίνες γ. Τα περιγραφικά ονόματα των διαφόρων περιοχών του αποτελούν μόνο μια ιστορική ταξινόμηση. Σε όλες τις περιοχές του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος τα κύματα έχουν την ίδια φύση, διαδίδονται με την ίδια ταχύτητα, την ταχύτητα του φωτός και διαφέρουν μόνο στη συχνότητα και το μήκος κύματος. Η συχνότητα του κύματος, με την οποία πάλλεται στο χώρο είναι η συχνότητα του δονούμενου ηλεκτρικού φορτίου, που το δημιούργησε. Κι επειδή η ταχύτητα διάδοσης ενός κύματος ειναι 300.000 km/s, ένα κύμα π.χ. που έχει συχνότητα 1s, θα έχει μήκος 300.000 km. Ισχύει δηλαδή η σχέση
λ=c/ν
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το μήκος των ραδιοφωνικών κυμάτων ΑΜ είναι από 190 έως 560 m, ενώ των FM είναι από 2,7 έως 3,7 m, ενώ το μήκος κύματος του ορατού φωτός ποικοίλει από 35 έως 70 περίπου εκατομμυριοστά του εκατοστού. Πριν την ορατή περιοχή του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος (που είναι εξαιρετικά μικρή σε σχέση με ολόκληρο το φάσμα) βρίσκονται τα ραδιοκύματα, τα μικροκύματα, το υπέρυθρο, ενώ μετά την ορατή περιοχή, οι υπεριώδεις, οι ακτίνες χ και οι ακτίνες γ, περιοχές ταξινομημένες έτσι για καθαρά ιστορικούς λόγους, όπως ειπώθηκε.
Στην ενότητα της Εγκυκλοπαίδειας του Φωτός υπάρχει μια αναλυτικότρη αναφορά στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα και στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία γενικότερα.
Τα νέα δεδομένα που εισήγαγε ο Newton κάνανε τη μέχρι τότε θεωρία της φύσης του φωτός ακόμα πιο περίπλοκη στα μάτια των επιστημόνων, γιατί τώρα πια θα έπρεπε να μιλάνε όχι για μία, αλλά για περισσότερες «ουσίες», που η κάθε μία από αυτές θα πρέπει να ανήκει σε διαφορετικό χρώμα. Η «κατοχύρωση» βέβαια της θεωρίας θα μπορούσε να έρθει μόνο μέσα κι απ' την πειραματική επιβεβαίωση. Και το ισχυρότερο στήριγμα της θεωρίας του Newton ήταν η ακριβώς αντίστροφη διαδικασία, το να ξαναπάρει κάποιος δηλαδή το αρχικό λευκό φως συνθέτοντας τις συνιστώσες του.
O Newton και τα χρώματαΑς υποθέσουμε τώρα ότι καταφέραμε να απομωνώσουμε μια πολύ μικρή λουρίδα του ορατού φάσματος. Αυτό σημαίνει ότι επιτρέπουμε μόνο σε ένα χρώμα να περάσει τη σχισμή, ενώ όλα τα άλλα αποκόβονται με ένα διάφραγμα. Η ακτίνα που θα περνά θα αποτελείται από «ομογενές» φως, δηλαδή από φως που δε θα μπορεί να αναλυθεί σε παραπέρα συστατικά. Και μια τέτοια ακτίνα δε θα μπορεί να χωριστεί με κανένα τρόπο. Τα πειράματα που πραγματοποιούμε με ένα μόνο χρώμα μπορούν να αποδειχθούν πιο βολικά, γιατί έτσι διευκολυνόμαστε σημαντικά.
Ας κάνουμε μία ακόμα παράξενη υπόθεση: Ότι το φως που στέλνει ο ήλιος είναι ενός μόνο χρώματος, ας πούμε κίτρινο. Το αποτέλεσμα θα ήταν να εξαφανιζόταν όλη η ποικιλία των χρωμάτων και τα πάντα να τα βλέπαμε κίτρινα ή μαύρα. Τα χρώματα που βλέπουμε γύρω μας είναι ο συνδυασμός χρωμάτων στα οποία συντίθεται το λευκό φως.
Σχετικοί Σύνδεσμοι (εξωτερικές σελίδες)