Βρίσκεστε εδώ: Αρχική Σελίδα >> Ιστορία του Φωτός >> Το πείραμα των δύο σχισμών
Με τη διατύπωση των σωστών εξισώσεων της κβαντομηχανικής στα 1925-6 η σύγχυση ξεκαθαρίστηκε. Σήμερα πια μπορούμε να μιλάμε με μια, σχετική πάντα, βεβαιότητα για το πώς συμπεριφέρεται το φως. Όμως θα ήταν λάθος να πιστέψουμε ότι το φως συμπεριφέρεται ως σωματίδια ή ως κύματα μόνο. Θα ήταν λάθος γιατί θα δημιουργούνταν εσφαλμένες εντυπώσεις. Με μεγάλη προσοχή στις λέξεις που χρησιμοποιούμε, δε ήταν λάθος να πούμε ότι το φως είναι κάτι και από σωματίδια και κάτι από κύματα και μαζί τίποτα από αυτά τα δύο.Με το πείραμα που ακολουθεί σε αυτήν την ενότητα, το πείραμα των δύο σχισμών, προσπαθούμε να δείξουμε αυτό ακριβώς το πράγμα, δηλαδή τη διπλή φύση του φωτός.
Η μεγαλύτερη δυσκολία στην περιγραφή είναι το γεγονός ότι δεν μπορούμε να αναπαραστήσουμε το φως με ένα φυσικό φαινόμενο, με μια εικόνα από τη ζωή μας και με τις παραστάσεις που κάθε μέρα έχουμε. Το φως συμπεριφέρεται με ένα τρόπο που δεν τον έχεις δει ποτέ. Γιατί σε μικροσκοπική κλίμακα η περιγραφή ξεφεύγει από αυτά που ξέρουμε από την εμπειρία μας. Ένα άτομο, για παράδειγμα δεν μπορεί να αναπαρασταθεί με μια σμίκρυνση ενός ηλιακού συστήματος, με τους πλανήτες να περιστρέφονται γύρο από τον ήλιο τους και η περιστροφή αυτή να διέπεται από τους καλά καθορισμένους νόμους της βαρύτητας. Ούτε είναι κάτι σαν σύννεφο σκόνης ή σαν ομίχλη. Είναι απλώς κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί.
Η μόνη απλούστευση που μπορεί να γίνει είναι ότι τα ηλεκτρόνια θεωρούνται να συμπεριφέρονται όπως τα φωτόνια, να έχουν τις ίδιες ιδιότητες και "παραξενιές". Κατά τα άλλα η προσπάθεια να περιγράψει κανείς τη φύση είναι πάντα μια δύσκολη προσπάθεια, αλλά ταυτόχρονα και γοητευτική, ακόμα και τώρα οι επιστήμονες, αλλά και γενικά οι άνθρωποι όλοι έχουν μια πιο "αληθινή" εικόνα του κόσμου αυτού. Μια εικόνα πάντως που είναι αρκετά εύθραυστη εξαιτίας των υπεραπλουστεύσεων που τείνουμε να κάνουμε όλοι κάθε μέρα.
Πώς όμως θα γίνει αυτή η περιγραφή της φύσης κατανοητή, αν δε γίνει μέσα από μια άλλη απλούστευση, η οποία θα αποδίδει τη μικροσκοπική πραγματικότητα με όσο πιο ρεαλιστικό τρόπο; Το πολυξακουσμένο πείραμα των δύο σχισμών δεν είναι τίποτα άλλο από αυτήν την απλούστευση που λέγαμε πιο πάνω, είναι όμως κι ο δρόμος για να φτάσουμε όσο πιο κοντά γίνεται σε αυτό που αναζητάμε: τη φύση του φωτός. Φυσικά, θα πρέπει να γίνουν κάποιες υπερβάσεις, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να σκεφτούμε λιγότερο όπως θα σκεφτόμασταν στην καθημερινή ζωή μας και περισσότερο "ελεύθερα", μακριά από αυστηρούς κανόνες λογικής. Αφού η φύση αγαπά να κρύβεται όπως είχε πει και ο Ηράκλειτος, πρέπει κι εμείς να προσπαθήσουμε να της κρυφτούμε, να παίξουμε μαζί της για να τη συναντήσουμε τελικά κάπου πιο κάτω, ίσως λίγο πιο απρόσμενα απ' ότι θα φανταζόμασταν, αλλά τουλάχιστον θα έχουμε τη χαρά να λέμε ότι βρήκαμε κάποιους από τους τρόπους που λειτουργεί.