Βρίσκεστε εδώ: Αρχική Σελίδα >> Ιστορία του Φωτός >> Ειδική Θεωρία Σχετικότητας >> Ταχύτητα
Κλείνοντας την ενότητα αυτή, ας δούμε γιατί όντως η c είναι η μέγιστη δυνατή ταχύτητα από την πλευρά των μαθηματικών, των πολύ απλών μαθηματικών.
Θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος: Αν εγώ βρίσκομαι σε ένα αδρανειακό σύστημα, που κινείται με ταχύτητα u και στείλω μια ακτίνα φωτός προς την κατεύθυνση που κινούμαι, γιατί η ακτίνα αυτή να μην κινείται με ταχύτητα u+c>c; Ποιος το απαγορεύει αυτό;
Αυτή η απλή σκέψη θα μπορούσε να είναι η κατάρρευση όχι απλώς μιας φυσικής θεωρίας, αλλά ολόκληρης της σύγχρονης φυσικής. Όμως δεν είναι έτσι. Οι μετασχηματισμοί του Lorentz για δύο ταχύτητες u1, u2 που προστίθενται μας λένε (παραλείποντας τις ενδιάμεσες πράξεις) ότι τελικά παίρνουμε μια ταχύτητα u:
H παραπάνω σχέση είναι η απάντηση σε όλα τα πιθανά ερωτήματα, σαν κι αυτό που τέθηκε στην αρχή της παραγράφου αυτής. Αν, λοιπόν, το αδρανειακό σύστημα έχει την ταχύτητα u1 (ή τη u2, δεν παίζει ρόλο) και φυσικά η ακτίνα φωτός την ταχύτητα c φυσικά, η τελική ταχύτητα u θα είναι ίση με c. Ακόμα κι αν οι ταχύτητες του αδρανειακού συστήματος και της ακτίνας του φωτός έχουν αντίθετη κατεύθυνση, η τελική ταχύτητα θα είναι πάντα c.
Έτσι δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο να ξεπεραστεί η ταχύτητα του φωτός από κάποια άλλη ταχύτητα, ακόμα κι αν προστεθεί αυτή. Η σχέση, που προέκυψε απ' την πρόσθεση των ταχυτήτων είναι η πιο απλή και σίγουρη απόδειξη των λεγομένων του Einstein.
Σχετικοί Σύνδεσμοι (εξωτερικές σελίδες)