Βρίσκεστε εδώ: Αρχική Σελίδα >> Ιστορία του Φωτός >> Κβαντομηχανική >> ...από τον N. Bohr

...από τον N. Bohr

Bohr Ο Bohr θεώρησε το άτομο ως μία μινιατούρα του ηλιακού συστήματος, με τα ηλεκτρόνια να περιστρέφονται σε κυκλικές τροχιές γύρω απ' τον πυρήνα σύμφωνα με τους νόμους της κλασσικής φυσικής. Ταυτόχρονα, δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν σπειροειδείς τροχιές και να πέσουν πάνω στον πυρήνα εκπέμποντας κατά την πρόσπτωση ακτινοβολία, διότι τα ηλεκτρόνια έπρεπε να εκπέμπουν ενέργεια σε κβάντα, σε καθορισμένες ποσότητες δηλαδή κι όχι συνεχώς. Έτσι δικαιολογούνταν οι σταθερές τροχιές των ηλεκτρονίων. Η κάθε τροχιά αντιστοιχεί σε κάποια ποσότητα ενέργειας κι έτσι δεν υπάρχουν ενδιάμεσες στάθμες. Παίζοντας με τις σκέψεις θα μπορούσε να λέει κάποιος ότι ανάλογα με το ατομικό πρότυπο, η Γη μπορεί να περιστρέφεται σε μια συγκεκριμένη τροχιά γύρω απ' τον ήλιο, το ίδιο μπορεί να κάνει κι ο Άρης, αλλά καμία ενδιάμεση τροχιά δεν μπορεί να υπάρχει μεταξύ των δύο πλανητών.

Κι όμως ούτε αυτή η υπόθεση του Bohr ήταν η αλήθεια. Ακόμα και σήμερα αυτό που διδάσκεται στα σχολεία ή η εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας είναι το παραπάνω πρότυπο. Η πραγματικότητα είναι ότι το ηλεκτρόνιο δεν είναι "ένας μικρός πλανήτης γύρω από τον ήλιο", αλλά ένα σωματίδιο με συγκεκριμένη ποσότητα ενέργειας, που κινείται με μυστήριο τρόπο. Δε μας ενδιαφέρει εδώ το να δούμε αυτόν τον τρόπο κι απλώς αυτό που έχουμε να κάνουμε εμείς είναι να πιστέψουμε ότι το πρότυπο του Bohr δεν ήταν παρά η "ενδιάμεση αλήθεια". Πάντως ο θρίαμβος του Bohr δεν ήταν τίποτ' άλλο απ' το προετοιμάσει το κλίμα, το να βάλει τη σκέψη των φυσικών σε νέα καλούπια, όσον αφορά τις σημαντικές και γρήγορες αλλαγές που θα επέρχονταν στην επιστήμη.

H εξέλιξη του Niels Bohr

Όλη όμως αυτή η επαναφορά της ιδέας της σωματιδιακής, όπως έχουμε συνηθίσει να την αποκαλούμε, φύσης του φωτός μπέρδευε ακόμα περισσότερο τους φυσικούς. Και το μπέρδεμα συνεχίζεται ακόμα! Γιατί ναι μεν διακεκριμένοι φυσικοί όπως o Heisenberg, o Schrodinger, o Dirac κι άλλοι μπήκαν για τα καλά στα χωράφια μιας καινούριας επιστήμης, της κβαντομηχανικής, αλλά η ιδέα να συλλάβουμε το φως σε κάθε διάστασή του αποδείχτηκε όνειρο. Η κβαντομηχανική ωστόσο είναι παραπάνω κι από χρήσιμη σήμερα, γιατί δίνει επαρκέστατες εξηγήσεις σε φαινόμενα του μικρόκοσμου, αλλά καλύπτει και την κλασσική φυσική του Newton. Το φως όμως είναι κάτι άλλο, ακόμα άπιαστο.

Σχετικοί Σύνδεσμοι (εξωτερικές σελίδες)